تنوع ژنتیکی برای جذب سدیم و پتاسیم و غلظت پرولین و قندهای محلول در گونه های زراعی پنبه (gossypium sp.) تحت شرایط تنش شوری

پنبه به عنوان دومین محصول متحمل به شوری بعد از جو مطرح است، در جنس gossypium  گونه های دیپلوئید با توجه به منشاء شان تحمل بیشتری نسبت به شوری دارند. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی تحمل به شوری در گونه های مختلف زراعی پنبه و جستجو برای یافتن منابع ژنتیکی متحمل 28 رقم از چهار گونه زراعی جنس gossypium در قالب 4 آزمایش (دو آزمایش در شرایط تنش شوری و دو آزمایش در شرایط غیر تنش) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تنوع بالای بین و درون گونه ای برای تحمل به شوری مشاهده گردید، در بین صفات مورد بررسی تنوع ژنتیکی بالا در هر دو سطح پلوئیدی برای صفات k+/na+  و k+  مشاهده شده ولی دو صفت میزان اسید آمینه پرولین و قند های محلول خصوصاً در دیپلوئید ها از تنوع پایینی برخوردار بودند. ارقام گونه g.herbaceumاز تحمل به شوری نسبتاً بالایی نسبت به سه گونه دیگر بر خور دارند. ارقام گونه تتراپلوئید g.barbadenseنسبت به شوری حساس تر از سایر گونه ها بوده و به طورکلی ارقامی که بیشترین نسبتk+/na+را داشتند از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. در میان ارقام تتراپلوئید رقم crema از گونه g.hirsutum با 4884/9 کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد را در شرایط تنش شوری داشته و در میان دیپلوئید ها سرخه سمنان (g. herbaceum) با 1836/5 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد در شرایط تنش شوری بود.